De kloklieders fan de Koepeltsjerke

As earbetoan oan de ferstoarne wurde de twa klokken yn de Koepeltoer let. It heldere lûd fan de lytse klok en it djippe brûnzen lûd fan de grutte klok. Foardat dy djippe brûnzen klanken te hearren binne klimme twa sterke manlju yn de Koepeltoer om de klok mei in tsjok tou yn beweging te bringen. Omdat se op it plak dêr 't de touwen hingje folslein fan de bûtenwrâld skieden binne, wurdt it sinjaal om te lieden en te stopjen jûn troch de koster mei in ljochtknopke.

Al hûndert fyftich kear binne it Melle van de Witte en Jeane Koopmans de sterke manlju dy 't yn in strak ritme dizze touwen hantearje. Bysûnder is dat Melle fan 1999 oant en mei 2022 alle 150 nammen en datums notearre hat fan de ferstoarne dêr 't foar de klokken let hat. In weardefol stikje argyf dat we seker foar de takomst bewarje sille Op moandei 28 maart hawwe sy foar de lêste kear oan de touwen lutsen fan dizze grutte klok. Yn it foar waard der yn de tsjerke yn lyts komitee troch it kolleezje fan tsjerkerintmasters ôfskied nommen fan dizze sterke manlju as tank foar dit bysûnder wurk foar de mienskip.

In foto reportaazje fan Dirk Koehoorn stiet op webside fan de protestantske gemeente www.pknwitmarsum.nl;
Ek is fan dit barren in film makke foar Het YouTube kanaal HOI. Dizze klok is makke troch Jursinen. Balthasar út Ljouwert yn 1656.

Op de tekstwand stiet it ûndersteande gedicht,
Tot Witmarsum hangt ick in de toorn
Men geluid kan men verre horen
Een ider vier mack ick bekent
Als vierwegk my den hamer brenckt
Doden te bedelven in mijn werck
De leewendigh roep ick tot Gods kerck
Ick roept om Godt te bidden aen
Doch hert en stem moet verder gaaen